Dozymetr – urządzenie do pomiaru dawki promieniowania jonizującego. Urządzenie zostało zbudowane od podstaw. Jako detektor promieniowania użyta została tuba Geigera-Müllera STS-5 produkcji radzieckiej. Urządzenie zasilane jest z baterii Li-Ion z telefonu nokia. Ładowanie baterii odbywa się poprzez USB. Dodatkowo poprzez ten port można na bieżąco odczytywać wszystkie parametry pracy urządzenia na komputerze. Całość (tuba, bateria oraz elektronika) została zamknięta w obudowie z tworzywa sztucznego.

Dodatkowo w obudowie znajduje się buzzer, który sygnalizuje pojawienie się impulsu na tubie. Wyniki pomiaru (uśrednione z wybranego okresu czasu; od 10 do 60 sek) pokazywane są na wyświetlaczu z telefonu nokia 5510.

Budowa

Głównym elementem licznika jest tuba STS-5. Jeśli chodzi o parametry jest ona bardzo zbliżona do popularnej tuby SBM-20, co pozwala na proste wyskalowanie detektora. Tuba wymaga napięcia zasilania około 400V. Aby uzyskać takie napięcie, zastosowana została przetwornica, opisana tutaj. Przetwornica została zbudowana z części znalezionych głównie z starych zasilaczach ATX. Dławik został nawinięty od nowa, drutem z uzwojenia wtórnego ze starego transformatora na rdzeniu z zasilacza ATX.

Tuba podłączona jest poprzez tranzystor NPN z mikrokontrolerem AVR Atmega8, który jest sercem całego układu. Dodatkowo na płytce znajduje się druga przetwornica, oparta na układzie LT1513 (znalezionym w starym kontrolerze SCSI), zajmująca się ładowaniem baterii Li-Ion.

Oprogramowanie napisane zostało w całości w języku C, impulsy z tuby zliczane są przez mikrokontroler w przerwaniu zewnętrznym. Do odmierzania czasu wykorzystany został 16-bitowy timer, wykalibrowany aby odmierzał czas z dokładnością do jednej sekundy.

Dozymetr jest już zmontowany i uruchomiony, zostało jeszcze zadbać o względy estetyczne i wykonać z papieru oraz folii panel czołowy, który przykryje krzywo wyciętą obudowę 😉

Dokumentacja

Interfejs pozwalający na podłączenie oryginalnego sterowania Renault (w moim wypadku w Renault Megane I) pod kierownicą do radia samochodowego Kenwood. Projekt powstał w jedno popołudnie. Całość została zamontowana w samochodzie pod deską rozdzielczą.

Dość długo szukałem opisu protokołu poprzez który można komunikować się z radioodtwarzaczem poprzez pin znajdujący się z tyłu. Jedyny opis jaki znalazłem dla radioodtwarzacza kenwood, to ten, jednak to rozwiązanie, wymagało zastosowania diody IR i bezprzewodowej komunikacji z radiem, co mi nie odpowiadało. Po wstępnych oględzinach radia okazało się że na pinie od sterowania, radio podaje napięcie +5V. Po przejrzeniu instrukcji serwisowej oraz schematu radia, zauważyłem że dekoder IR oraz pin od sterowania przewodowego są połączone. Postanowiłem więc sprawdzić czy protokół dla IR i wersji kablowej jest taki sam. W tym celu wykonany został układ z procesorem Attiny2313. Po kilku testach okazało się że protokoły są identyczne.

Pilot renault jest to prosta klawiatura matrycowa z dodatkowym impulsatorem. Funkcje klawiszy zostały ustawione następująco:

Przycisk pilota	Funkcja
Source+	CD/USB
Source-	Tunner/Standby
Rolka –	Poprzednia ścieżka
Rolka +	Następna ścieżka
Volume+	Głośność +
Volume-	Głośność –
Mute	Wyciszenie
Disc	Odtwarzanie/Pauza

Budowa

Projekt jest bardzo prosty. Na płytce znalazły się między innymi: stabilizator napięcia 7805, mikroprocesor AVR Attiny2313 oraz tranzystor NPN. Procesor w pętli odczytuje stan klawiszy pilota a następnie wysyła (poprzez „zwieranie” przez tranzystor sterowania radia do masy) odpowiednie polecenia. Schemat oraz projekt płytki można znaleźć na dole strony. Kodu źródłowego nie udostępniam, jeśli ktoś ma trochę umiejętności oraz chęci sam coś takiego stworzy.

Pilot działa bardzo ładnie w samochodzie, sterowanie pod kierownicą jest bardzo wygodne, nie spodziewałem się że aż tak 😉

Dokumentacja

Autko sterowane telefonem z androidem (na podstawie odczytu z akcelerometru telefonu) przez bluetooth. Projekt został wykonany na zaliczenie przedmiotu „Mikroprocesory”. Aplikacja w telefonie, odczytuje odchylenie telefonu w dwóch osiach od pozycji wyjściowej i na tej podstawie przesyła do urządzenia rozkazy, mówiące o kierunku oraz prędkości jazdy.

Budowa

Jako podwozie, został wykorzystany model samochodu, zakupiony z uszkodzoną elektroniką, która została zastąpiona autorskim układem. Sercem układu jest mikroprocesor AVR Atmega16L zasilany poprzez stabilizator liniowy napięciem 3.3V. Procesor komunikuje się poprzez interfejs szeregowy z modułem bluetooth BTM-222, poprzez który otrzymuje polecenia z telefonu (kierunek, prędkość jazdy, czy światła są włączone, etc.). Na podstawie otrzymanych danych, procesor steruje dwoma silnikami (jeden napędza koła, a drugi służy do skręcania). Sterowanie silnikami realizowane jest poprzez układ L298, zawierający w sobie dwa mostki H. Całość zasilana jest z oryginalnej baterii, która była dołączona do autka.

Z racji że projekt wykonywany był na zaliczenie, układ został maksymalnie uproszczony, pewne kwestie (jak na przykład zasilanie), powinny być rozwiązane inaczej, ale w związku z ograniczeniami czasowymi i finansowymi, całość wygląda jak wygląda.

Efekt końcowy

Dokumentacja